’s Ochtends gingen we dapper op weg naar het winkeltje op de camping. Daar aangekomen zei mijn broertje vol zelfvertrouwen: ‘Kwattere krowssants siel voes plet’, al wijzend naar een stokbrood: ‘Oja, enne die.’ Gek genoeg wist die man nog wat we bedoelden ook! Hij moest eigenlijk 5 croissants bestellen maar wist niet meer precies hoe je dat moest zeggen in het Frans. Bovendien: ‘papa hoefde er écht niet per se twee.’ Op de weg terug zeiden we
goedemorgen tegen iedereen die voor de tent of stacaravan zat en bij onze tent stond mama al klaar bij de gedekte tafel, inclusief plastic bordjes, Punica en de van thuis meegenomen jam (alsof ze die in Frankrijk niet hadden).
Kamperen: good memories
Iedereen die vroeger weleens vakantie heeft gevierd op een camping zal het ultieme campinggevoel herkennen. Net na het ontbijt gelijk naar het zwembad waar je vervolgens niet meer weg te slaan was, einde middag met je vriendjes en vriendinnetjes ‘hangen’ bij de tafeltennistafel en ’s avonds in je badpakje aan de eettafel, wachtend op een sudderend speklapje van de barbecue. ‘Zou je niet even een t-shirt aantrekken als we gaan eten?’ ‘Waarom?’ – Ja, waarom eigenlijk. Koud was het in de Ardèche niet bepaald en iedereen liep tot laat in de middag in zwembroek of bikini.
Mijn ouders maakten voordat we aankwamen op de camping een duidelijke afspraak met ons: ‘Jullie gaan 2 keer per week mee naar een stadje, een gebouw of een excursie.’ Mijn broertje en ik bleven namelijk het liefst gewoon op de camping, daar was genoeg te beleven. ‘Ik wil niet naar zo’n stomme kerk, dan missen we het tafeltennistoernooi.’ Ik geloof dat we toentertijd niet echt beseften hoe prachtig de omgeving in Bretagne, de Dordogne of de Ardèche is.
“De eerste duik in het zwembad was binnen 5 minuten na aankomst al een feit!”
Door mijn werk bij Vacansoleil komen deze herinneringen allemaal terug. Want het kamperen met mijn ouders, dat was een heerlijk onbezorgde tijd! Zodra we de camping opreden zei mijn moeder al: ‘Papa zet de vouwwagen wel op, gaan jullie maar gauw naar het zwembad.’ Alsof mijn vader niet net 1400 kilometer had gereden en het niet warm had. Nu zou ik waarschijnlijk zeggen: ‘Hé pap ik help je wel even op weg in deze hitte en dan gaan we daarna samen naar het zwembad.’ Maar als kind schreeuw je dan gewoon op je allerhardst:
“JEEEEE wie er het eerste is!”
Bottomline: als ik zo terug kijk had het verblijf in een stacaravan mijn ouders een hoop energie kunnen besparen:
- De reis naar de camping zou sneller en soepeler zijn verlopen. Je kunt namelijk 120 km per uur aanhouden zonder een gevaar op de weg te zijn. Daarnaast is inhalen dan geen opgave op zich.
- Er zou meer ruimte in de auto zijn geweest. Omdat wij alle spullen vanuit thuis moesten meenemen was zowel de vouwwagen als de auto afgeladen vol.
Niet met je afwasteil over de camping. Dit had gewoon in de stacaravan gekund. - Ook een eigen toilet en douche in de stacaravan was handig geweest. In plaats van met de wc rol onder de arm wachten tot er een douche of toilet beschikbaar was.
- Niet de vouwwagen moeten opzetten na een lange rit en nat te moeten afbreken/ inpakken omdat het net de dag voordat we vertrokken had geregend.
Wil je ook liever in een stacaravan verblijven? Bekijk dan hier alle mogelijkheden op een Vacansoleil camping.